De leerkracht van groep 8 kon er woorden aan geven vandaag. Wat ik altijd al merk als ik in de groepen met de leerlingen met muziek bezig ben, maar ik kan niet altijd aangeven wat het nou is, waarom muziek in de klas zo waardevol is.
In die groep gaf ik een gastles. We gingen improviseren. Dat betekent dus heel goed luisteren. Goed opletten, gefocust zijn. Want de groep gaf het tempo aan, en dat kon gewoon niet versnellen, want dan breng je diegene die improviseert in de problemen. Jee, wat moet je dan samenwerken! En luisteren, en communiceren, maar zonder woorden……
Die leerkracht vergeleek het met spelen in een orkest (hij is zelf ook muzikant). Als mensen dan gaan versnellen in het tempo, dan breng je andere groepen in de problemen en dan is ineens de hele sfeer van het stuk weg.
Maar wát als het wél lukt? Wat voor ervaring brengt dit? Het maakt dan niet uit wie er aan het improviseren zijn, wie er zingen, wie er spelen, wie het tempo aangeeft… Je zet dit helemaal sámen neer. En wat je dan voor sfeer, voor gevoel krijgt…volgens mij iedereen voelt dat dan… is zo mooi en bijzonder: de groep wordt een eenheid. Iedereen is nodig, iedereen doet mee. Niemand valt er buiten en ook niemand wil er buiten vallen. Wat een basis heb je dan in je groep!
Er zijn allerlei onderzoeken naar gedaan (zie ook mijn eerdere artikel), over trainen van beide hersenhelften, bevorderen van allerlei cognitieve vaardigheden, en zo meer… Maar als je het zo ervaart in je groep, dan snap je het meteen. En dan merk je dat het nog veel meer brengt. Iets wat je niet bereikt met sommetjes maken of gymmen (ook belangrijk, maar zo anders). Ook niet iets wat je bereikt met andere creatieve lessen, niet op deze manier. Want muziek maken samen is iets wat je op dát moment doet. Je kunt het niet daarna nog eens doen. Dan is het weer weg. En op dát moment heb je ineens iets heel waardevols. Iets waar de leerkracht van groep 8 ineens woorden aan wist te geven (maar die ik nu helaas niet zo goed meer weet te herhalen, jammer…).
Wel supertof dat we dat moment hadden vandaag. Het was maar heel even, maar het was er. Ik hoop dat ze nog lekker verder gaan met het liedje, improviseren samen en dat het ze dan ook lukt om weer dat fijne gevoel bereiken van samen, als eenheid, iets neerzetten.
